محسن بابادی در گفت‌وگو با ایسنا، اظهار کرد: یکی از مهم‌ترین عواملی که مشکلات زیادی در راه پیشرفت بازیکنان کم سن و سال در فوتبال ایجاد کرده و کارها را غیرواقعی و فرسنگ‌ها دور از نتایج مطلوب پیش می‌برد، رودربایستی مربیان و خانواده‌ها با یکدیگر است؛ خانواده‌ها از بیم آن‌که اگر ضعف و مشکلات جسمی و روحی فرزند خود را به مربی بگویند، سبب می‌شود مربی رویکرد و نگاهی دیگر به بازیکن داشته و آن حساب گذشته را روی وی باز نکند یا وی را کنار گذاشته و به بازی نگیرد، حقیقت ماجرا را کتمان کرده و تا خود مربی به بخشی از آن‌ها پی ببرد، زمان زیادی در حد یک ترم آموزشی و چه بسا بیشتر را از دست داده است.

وی افزود:‌ در حالی که اگر مربی این موضوع را از ابتدا می‌دانست، چه بسا راه‌کارهای بهتر و مناسب‌تری برای آموزش آن بازیکن در نظر می‌گرفت اما این رودربایستی و پنهان کاری تنها مختص به خانواده‌ها نیست، بلکه بیش از آن نیز شاهد چنین موضوعی از جانب مدیران و مربیان مدارس فوتبال هستیم که با تعریف و تمجید بی‌جا و غلو کردن در سطح توانایی و پیشرفت بازیکنان مقابل خانواده‌ها، سبب تشویق آن‌ها به ثبت‌نام مجدد در مدرسه فوتبال شده و امیدواری آن‌ها برای پیشرفت فرزندان‌شان را برای درآمدزایی بیشتر، افزایش می‌دهند. در حالی که اصل ماجرا چیز دیگری است و بهتر آن است که ضمن تعریف از توانایی‌ها و نقاط قوت بازیکنان، ضعف‌های آن‌ها را نیز به خانواده‌ها بگویند.

این کارشناس ادامه داد:‌ پس اگر آن بازیکن برای ورزش فوتبال ساخته نشده و احساس می‌شود در رشته‌ای دیگر مستعدتر است، بهتر است به خانواده وی گفته شود تا مسیر بهتری برای پیشرفت فرزندشان انتخاب کنند. چرا که تعامل و صداقت بیشتر میان مربیان، خانواده‌ها و مدیران مدارس فوتبال سبب می‌شود بازیکنان راه درست‌تری را در زندگی ورزشی خود پیموده و به پیشرفت بیشتری برسند. پس محافظه‌کاری و پرهیز از حقیقت‌گویی میان والدین و مربیان، بزرگترین ضربه را به بازیکنان رده سنی پایه می‌زند. البته نیازی نیست این مسایل مقابل بازیکنان بازگو شود و تنها باید میان خانواده و همچنین مربیان و مدیران مدرسه فوتبال مطرح شود تا تصمیمات مناسبی اتخاذ کنند. البته مربی نیز با وجود چنین مسایلی، باید محیط شاد و پرجذبه‌ای در هر سانس آموزشی ایجاد کرده و با تشویق مکرر بازیکنان، آن‌ها را به ادامه فعالیت ورزشی و لذت بردن از فوتبال دلگرم کند اما از بیان حقیقت به خانواده‌ها نیز نهراسد.

وی عنوان کرد: یکی دیگر از مهم‌ترین مسایل، پرداختن همزمان به آمادگی جسمانی، مسایل تکنیکی، تربیتی، اخلاقی، نظم و انضباط، شخصیتی، روانشناسی، تغذیه، استراحت، بهداشت و… بازیکنان است. مربی باید تک بعدی نبوده و نباید صرفا روی مسایل تکنیکی تمرکز کند. مربیان بسیاری وجود دارند که اعتقادی به گرم کردن خصوصا سرد کردن نداشته و تنها انجام تمرینات تکنیکی و تا حدودی بدنی را مدنظر داشته و در این میان نیز تمرینات انعطاف‌پذیری و کششی را ذره‌ای مهم نمی‌دانند. در حالی که انتظار می‌رود، مربیان تمام موارد را با هم مدنظر قرار داده و بدانند بازیکنان همچون لوحی سفید و نانوشته‌اند که هر چه روی آن‌ها بنویسیم، همان را به عنوان یادگار به سنین نوجوانی و جوانی خواهند برد. پس داشتن آرامش، تمرکز و تلاش بیشتر مربیان در سانس آموزش فوتبال از ابتدا تا انتها ضروری بوده و باید نهایت دقت و تلاش در جهت آموزش بازیکنان را به کار گیرند، چرا که مربیان همچون باغبانی می‌مانند که باید نهال‌های کوچک را با مراقبت همه جانبه تبدیل به درختی تنومند و پرثمر کنند که همگان یعنی جامعه فوتبال بتواند از ثمره آن برای سال‌ها بهره‌مند شوند.

انتهای پیام