به گزارش ایسنا و به نقل از نیو اطلس، با اینکه حضور ناجیان غریق انسانی برای حفظ امنیت در استخرها و سواحل دریاها ضروری است، اما آنها همیشه نمی‌توانند همه آنچه را که اتفاق می‌افتد، ببینند و همچنین همه صاحبان استخر نیز توانایی پرداخت حقوق آنها را ندارند. اینجاست که یک ربات نجات غریق می‌تواند چاره‌ساز باشد.

نمونه اولیه فعلی این ربات توسط تیمی از مهندسان موسسه “فرانهوفر”(Fraunhofer) در آلمان در حال توسعه است که قبلاً هم وسیله نقلیه خودران زیر آب موسوم به “DEDAVE” را ساخته بودند.

این ربات اغلب وقت خود را به نشستن و انتظار در زیر آب و در کف استخر سپری می‌کند و با دوربین‌های نصب شده روی خود بر الگوهای حرکتی و مکان شناگران نظارت می‌کند و هنگامی که یک سیستم رایانه‌ای مبتنی بر هوش مصنوعی تشخیص دهد که یکی از شناگران علائم غرق شدن را دارد، مکان وی را برای ربات ارسال می‌کند تا ربات برای نجات وی دست به کار شود.

این ربات به محض دریافت مختصات، با استفاده از دوربین‌های خود به سراغ فرد می‌رود و با قسمت بالای خود که حالت برانکار دارد، وی را حمل می‌کند و به سطح می‌آورد. همچنین در مواردی که شناگر واکنشی نشان نمی‌دهد و احتمالا بیهوش شده است، یک مکانیزم بستن بدن فرد روی برانکار در بالای ربات فعال می‌شود و از لغزش فرد جلوگیری می‌کند.

این ربات همچنین می‌تواند در دریاها و دریاچه‌ها مورد استفاده قرار گیرد، اگرچه در آن صورت دوربین‌های نظارتی خارج از سطح آب باید روی یک بالن یا پهپاد نصب شود. ضمن اینکه به دلیل تمیز نبودن آب دریا مانند آب استخر، ربات باید با استفاده از حسگرهای صوتی به جای دوربین به شناگران نزدیک شود.

این ربات در آزمایشات انجام شده در یک دریاچه موفق به نجات یک مانکن ۸۰ کیلوگرمی از عمق ۳ متری شد. این ربات توانست این مانکن را روی برانکار خود محکم نگه دارد و سپس آن را ۴۰ متر جابجا کند و به تیم نجات مستقر در ساحل برساند که تمام این عملیات در حدود دو دقیقه انجام شد.

در حالی که نسخه فعلی این ربات بر روی شاسی یک وسیله نقلیه زیرآبی موجود ساخته شده است، اما برنامه‌ریزی‌ها برای ساخت یک مدل در آینده است که کوچکتر، سبک‌تر و ارزان‌تر باشد.

در حالی که این ربات اولین نجات غریق رباتیک نیست که می‌بینیم، ما دستگاه‌های موسوم به “امیلی”(EMILY)، “یو-سیف”(U-Safe) و “دلفین-۱”(Dolphin ۱) که تاکنون برای نجات شناگران در معرض خطر ساخته شده‌اند همگی در سطح آب شنا می‌کنند و همچنین پهپادهای نجات غریق موسوم به “Auxdron” و “پارس”(Pars) لاستیک‌ها و وسایل نجات شناور را از هوا به سطح آب می‌اندازند و همگی این دستگاه‌ها از راه دور توسط اپراتورهای انسانی مستقر در ساحل کنترل می‌شوند، در حالی که این ربات جدید به شکل خودران عمل می‌کند.

علاوه بر این، این سیستم موسوم به “سایت‌بیت”(Sightbit) با استفاده از دوربین‌های نظارتی واقع در امتداد ساحل، شناگران را تحت نظر دارد و در صورت تشخیص مشکل، تیم‌های نجات انسانی را نیز فرا بخواند.

منبع:ایسنا