به گزارش ایسنا، به نوشته روزنامه گاردین، از صدها مردی که از زندان گوآنتانامو از زمان بازگشایی‌اش در ۲۰ سال پیش آزاد شده‌اند، حدود ۱۵۰ تن طبق توافق های دوجانبه که با میانجی‌گری آمریکا صورت گرفته‌اند، به کشورهای ثالث فرستاده شدند چرا که زادگاه هایشان همچنان آنها را برای بازگشت به کشور “خطرناک” می دیدند.

به صورت عمومی آمریکا متعهد به انتقال آنها به شیوه‌ای انسانی شد که تجدید اسکان و بازسازی زندگی پس از سال‌ها حبس و در بسیاری موارد شکنجه بدون اتهام را تضمین می‌کرد. اما بسیاری از آنها در برزخ قانونی مانده‌اند و قادر به کار کردن یا ملحق شدن مجدد به خانواده هایشان نیستند و سال‌ها در بازداشت مانده‌اند. برخی از انها اجبارا به شرایط “خطرناک” بازگشته‌اند.

این داده‌های جدید به دست سازمان حقوق بشری “ریپریو” (Reprieve) جمع‌آوری و تهیه شده اند؛ سازمانی که به زندانیان سابق کمک می کند و نشان می دهد که چگونه بی قانونی که از ابتدا زندان گوآنتانامو را سر زبان‌ها انداخته بود، می‌تواند سال‌های سال زندگی مردان پس از آزادی را تحت تاثیر قرار دهد. این تحلیل نشان می‌دهد که تقریبا ۴۵ مرد پس از اسکان مجدد مدارک مربوط به اقامت خود را دریافت نکرده‌اند.

یکی از این موارد “رویل مینگازوف” است. وی پیش از انتقال به امارات در آخرین روز از دولت باراک اوباما، رئیس جمهور سابق آمریکا، بیش از ۱۴ سال در زندان گوآنتانامو محبوس بود. این مسلمان تاتاری اهل روسیه که به خاطر اعتقاداتش توسط مقامات بارها مورد آزار و اذیت قرار گرفته بود، می ترسید که به کشورش بازگردد؛ جایی که کارشناسان حقوق بشر سازمان ملل نسبت به اینکه وی مورد شکنجه قرار گیرد، هشدار داده بودند.

به مینگازوف اطمینان داده شده بود که پس از گذراندن یک دوره کوتاه در یک مرکز توانبخشی می تواند آزادانه در امارات زندگی کند. اما به گفته خانواده و وکلایش، وی در عوض در یک سلول انفرادی نگه داشته شده و مورد بدرفتاری‌های شدید قرار گرفته است.

“یوسف مینگازوف”، پسر ۲۳ ساله رویل مینگازوف از خانه اش در لندن با گاردین مصاحبه کرد و گفت: نمی گویم که گوآنتانامو جای خوبی است. گوآنتانامو یکی از بدترین مکان ها در جهان و یکی از بدترین زندان هاست. اما در حال حاضر این زندان در مقایسه با امارات، جای خوبی است.

انتهای پیام